Dachy płaskie z membran z tworzyw sztucznych

Rysunki architektoniczne detali pokazują zamierzenia projektowe dotyczące składników systemu oraz powiązań z konstrukcją budynku oraz innymi materiałami wykończeniowymi.

Należy podkreślić rolę wykonawcy, który bierze na siebie pełną odpowiedzialność za prawidłowe działanie systemu izolacji.

Zanim przystąpi się do realizacji projektu, należy go najpierw poddać analizie, czy zaproponowane w nim rozwiązania są poprawne, a materiały są odpowiednio dobrane.

Na etapie analizy projektu należy zwrócić szczególną uwagę na:

• sposób odprowadzenia wód opadowych, z uwzględnieniem możliwości awaryjnego zrzutu wody poprzez przelewy awaryjne;
• zaleganie śniegu i lodu, niebezpieczeństwo tworzenia się „worków śnieżnych”, rozważenie konieczności wzmocnienia warstwy nośnej dachu;
• tworzenie się nawisów;
• zabezpieczenie przed przenikaniem pary wodnej i kondensacją;
• konieczność wykonania paroizolacji, by zapobiec przenikaniu i kondensacji pary wodnej do konstrukcji dachu;
• rodzaj i grubość warstwy izolacji termicznej;
• rodzaj i układ warstwy izolacji przeciwwodnej;
• sposób mocowania izolacji przeciwwodnej, doboru i ilości łączników;
• kalkulację ssania wiatru – należy bezwzględnie uwzględnić siłę ssania wiatru przy opracowywaniu systemu mocowania izolacji dachu, z kontrolą wielkości stref narożnych, brzegowych;
• izolację attyk, wywinięcia izolacji na elementy pionowe konstrukcji umieszczanych na dachu;
• dostęp do konserwacji urządzeń technicznych zamontowanych na dachu, z ewentualną koniecznością wykonania ścieżek komunikacyjnych oraz montażem urządzeń, zabezpieczających przed upadkiem z dachu.

Jeśli w opinii wykonawcy jakikolwiek system lub jego część pokazana na rysunkach architektonicznych lub przedstawiona w opisie z jakiegokolwiek powodu nie spełnia wymagań funkcjonalnych, powinien on natychmiast pisemnie powiadomić o tym autora projektu i oczekiwać na instrukcje od architekta przed podjęciem działań.

Wykonawca powinien także poinformować architekta i inwestora, jeśli według niego którekolwiek z wymagań projektowych lub rysunki architektoniczne są sprzeczne z prawem i wymaganiami producentów materiałów. Wprowadzone zmiany w zakresie przyjętych rozwiązań materiałowych, układu warstw izolacji, rozwiązań detali, itp. należy wykazać w dokumentacji powykonawczej.

Dach płaski
Dach płaski składa się z następujących warstw:

• warstwa nośna;
• warstwa lub konstrukcja spadkowa;
• paroizolacja;
• izolacja termiczna;
• właściwa izolacja przeciwwodna.

Układ warstw musi zapewniać wentylowanie lub odpowietrzanie stropodachu.

Warstwa nośna
W obiektach wielkopowierzchniowych, takich jak hale, magazyny, centra handlowe, w których najczęściej spotyka się konstrukcje dachów płaskich, warstwę nośną pokrycia stanowią najczęściej profilowane blachy stalowe o wysokości trapezu od 50 do 240 mm i grubościach od 0,63 do 1,25 mm. Spadek dachu umożliwiający odprowadzenie wody wykonany jest często w układzie konstrukcji nośnej dachu. Liczną grupę wśród dachów płaskich stanowią również dachy, których warstwę konstrukcyjną stanowią prefabrykowane płyty żelbetowe. Przyjęcie żelbetowej konstrukcji nośnej dachu wymaga najczęściej wykonania warstwy spadkowej.

Warstwa lub konstrukcja spadkowa
W sytuacji, gdy warstwa nośna dachu nie została wykonana ze stosownym, zapewniającym odprowadzenie wody spadkiem, konieczne jest wykonanie warstwy spadkowej. Nadaje ona pochylenie stropodachowi, niezbędne, żeby po jego powierzchni spływała woda. Spadek tej warstwy powinien wynosić w zależności od zastosowanego pokrycia i sposobu odprowadzenia wód opadowych minimum 3%. Warstwę spadkową może tworzyć: szlichta betonowa, kruszywo (keramzyt), beton lekki (styrobet, keramzytobeton, pianobeton), konstrukcja drewniana (płyty, sklejka, deski ułożone na legarach albo ułożone pod kątem płyty stropowe). Stosunkowo rzadko wykorzystuje się do wykonania warstwy spadkowej blachy trapezowe.

Paroizolacja
Jako paroizolację stosuje się najczęściej folie i materiały bitumiczne. Folie paroizolacyjne, nazywane również paroszczelnymi (ich paroprzepuszczalność wynosi około 5 g/m2 na dobę), zabezpieczają leżące nad nimi warstwy przed przenikaniem do nich pary wodnej z wnętrza obiektu. Paroizolację należy umieszczać pod materiałem termoizolacyjnym. Folię układa się prostopadle do spadku i łączy na zakład. Jeśli kolejne arkusze folii są ze sobą sklejane, wówczas zakład powinien wynosić 8–12 cm – w przeciwnym razie trzeba pozostawić około 20-centymetrowy zakład.

W przypadku wykonania paroizolacji z materiałów bitumicznych koniecznej jest wcześniejsze zagruntowanie powierzchni spadkowej. Na uprzednio przygotowanej powierzchni układana jest warstwa paroizolacyjna z podkładowej papy termozgrzewalnej.

Izolacja termiczna
Do materiałów termoizolacyjnych najczęściej używanych w stropodachach należą:

• materiały z tworzyw sztucznych: płyty styropianowe, tworzywa sztuczne spienione, np. spieniony poliuretan, płyty ze spienionego polichlorku winylu;
• materiały pochodzenia mineralnego: wełna mineralna, wata szklana, szkło piankowe.

Wśród rozmaitych materiałów termoizolacyjnych płyty dachowe z wełny mineralnej są materiałem unikalnym. Potwierdzeniem tego faktu jest uzyskanie przez jednego z producentów tych materiałów najwyższej klasy reakcji na ogień – A1. Przeprowadzone badania odporności ogniowej stropodachów (REI, RE) jednoznacznie potwierdzają, że każde rozwiązanie z zastosowaniem płyt ze skalnej wełny mineralnej daje świetne efekty pod względem bezpieczeństwa pożarowego. W pewnych przypadkach nie ma konieczności wykonywania dodatkowych prac związanych ze specjalnym uszczelnieniem, a co za tym idzie ponoszenia dodatkowych kosztów. Klasa reakcji na ogień A1 oznacza również, iż materiał nie uczestniczy w ewentualnym rozwoju pożaru.

O grubości warstwy izolacji termicznej decyduje współczynnik przenikania ciepła U.

Zgodnie z normą PN-EN ISO 6946:2008 – zasada i metoda obliczania całkowitego oporu cieplnego komponentu polega na zsumowaniu indywidualnych oporów każdej jednorodnej cieplnie warstwy tego komponentu.

1. Producent materiałów termoizolacyjnych podaje współczynnik przewodności cieplnej ? (W/(mK)).
2. Z ? wylicza się opór cieplny R = d?, gdzie d jest grubością warstwy termoizolacyjnej podawaną w metrach.
3. Współczynnik U otrzymuje się z wzoru

• wykonanie nowych pokryć dachowych;
• renowację pokryć dachowych wykonanych z pap asfaltowych;
• wykonanie zabezpieczeń wodochronnych i przeciwwilgociowych (dachy i tarasy odwrócone, tj. mocowane do podłoża za pomocą warstwy dociskowej – najczęściej warstwy żwiru lub humusu).

• jako membrana zbrojona siatką poliestrową;
• jako membrana niezbrojna (używana do wykończeń i obróbek pionowych).

CZYTAJ WIĘCEJ

Membrana dachowa Dachgam - Niezawodny materiał na dachy płaskie
Błędy wykonawcze w montażu dachowych hydroizolacji z membran z tworzyw sztucznych
Membrana dachowa DachGam - niezawodny materiał do ostatecznego krycia dachów płaskich
Jednowarstwowa membrana hydroizolacyjna z EPDM
Technologie dachów użytkowych na bazie membran epdm
Membrana fotowoltaiczna na dachy płaskie
Zgrzewarka do membran z tworzyw sztucznych
Bezpieczeństwo mechanicznych zakotwień membrany PCV-P
Membrana hydroizolacyjna z tworzywa sztucznego
Grad a hydroizolacja z tworzyw sztucznych
Dach płaski dźwiękochłonny

---