Odwodnienia dachów płaskich - najczęściej popełniane błędy

Zaniżanie ilości odprowadzanej wody
Praktyką w Polsce jest, że wymiarowania systemów dokonują przedstawiciele producentów poszczególnych systemów przy pomocy firmowego oprogramowania.

Zakres świadczonych usług jest różny. Zdarzają się sytuacje, gdy producent wykonuje kompletny projekt instalacji odwadniającej. Problem pojawia się jednak już przy określeniu ilości wód opadowych, które ma odprowadzić instalacja kanalizacji deszczowej. Im mniejsza bowiem ilość wody, tym mniejsza (i tańsza) instalacja. Jakaż to pokusa dla mniej odpowiedzialnych przedstawicieli producentów systemów! Jak wiadomo, obliczeniowa ilość wody opadowej jest iloczynem powierzchni odwadnianego dachu i miarodajnego natężenia deszczu (z uwzględnieniem współczynnika spływu). O ile parametrem powierzchni dachu manipulować się nie da (choć niektórzy i tego próbują), o tyle wielkość przyjętego natężenia deszczu ma kapitalne znaczenie.

Rozporządzenie ministra infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. nr 75 poz. 690 z 2002 r. z późn. zmianami) w § 122 ust. 2 mówi, że instalacja kanalizacyjna budynku powinna umożliwiać odprowadzenie ścieków, a także wód opadowych z tego budynku, jeżeli nie są one odprowadzane na teren działki oraz spełniać wymagania określone w Polskich Normach dotyczących tych instalacji i przywołuje normę PN-EN 12056-3 „Systemy kanalizacji grawitacyjnej wewnątrz budynków Część 3: Przewody deszczowe Projektowanie układu i obliczenia” w zakresie punktów 4–7 (zał. do rozporządzenia ministra infrastruktury z 7.04.2004 r., poz. 1156).

Zgodnie z PN-EN 12056-3 wielkość spływu wody deszczowej odprowadzanej przez podstawowy system odwadniający możemy obliczać przyjmując natężenie deszczu:

1. w oparciu o dane statystyczne o opadach atmosferycznych, dotyczące częstotliwości występowania deszczy nawalnych o określonym natężeniu i czasie trwania, z należytym uwzględnieniem charakteru i sposobu wykorzystania budynku oraz stopnia ryzyka, jaki można zaakceptować,
2. w przypadku braku danych statystycznych o opadach atmosferycznych minimalne natężenie deszczu traktowane jako podstawa do obliczeń projektowych powinno być zgodne z krajowymi przepisami i wytycznymi.

Do obliczeń projektowych wielkości spływu wody deszczowej nadal stosowana jest norma PN-92/B-01707, według której miarodajne natężenie deszczu wynosi nie mniej niż 300 l/s•ha.

Większość producentów stosuje uczciwie przywołane normy, jednak zdarzają się przypadki, gdy do obliczeń przyjmowana jest wartość 130 l/s•ha! Skutki takiego postępowania mogą być opłakane. Przeciążenie konstrukcji wodą nie odprowadzoną przez niedowymiarowany układ może prowadzić do poważnych awarii: wnikania wód opadowych w pokrycie dachowe, przelewania się wód opadowych w sposób niekontrolowany na elewację budynku i spływania po niej, aż do uszkodzenia i zarwania całej konstrukcji dachu. Projektanci i wykonawcy powinni pamiętać, że to oni, zgodnie z prawem budowlanym, a nie przedstawiciele producenta systemu odwodnienia, odpowiadają za bezpieczeństwo konstrukcji.

Przewymiarowanie wpustów
Każdy producent oznacza wpusty dachowe tzw. wydajnością nominalną. Problem w tym, że wydajność równa nominalnej jest osiągana przez wpust przy konkretnej wysokości zalania, zależnej od konstrukcji wpustu. W przypadku wpustów o dużej wysokości zalania należy spodziewać się znacznego obciążenia konstrukcji, a w konkretnej sytuacji wpust może w ogóle nie osiągnąć nominalnej wydajności (gdy wysokość zalania jest większa niż położenie przelewu bezpieczeństwa). Warto więc zwrócić uwagę na prawdziwe parametry oferowanych wpustów.

Niewłaściwe stosowanie dużych wpustów
Aby wpusty o dużej wydajności nominalnej mogły wykorzystać swoje możliwości, powinny obsługiwać maksymalnie duże powierzchnie dachowe. Z drugiej jednak strony rozstaw wpustów wynikający ze skuteczności systemu i bezpieczeństwa konstrukcji dachu nie powinien być większy niż 20 m. Zatem jeden wpust może w bezpieczny sposób odwodnić powierzchnię maksymalnie 400 m2
(20 m × 20 m). Ilość wody opadowej (przy natężeniu deszczu 300 l/s•ha), którą powinien odprowadzić wpust wynosi:

1. Do wysokości warstwy wody deszczowej na dachu 50 mm jest ona odbierana przez system podstawowy,
2. Gdy retencja na dachu przekroczy 50 mm, wpust awaryjny zaczyna pracować w systemie grawitacyjnym,
3. Przy retencji wody na dachu przekraczającej 65 mm wpust awaryjny jest całkowicie zalany (brak powietrza w systemie) i następuje całkowite wypełnienie przewodów. System awaryjny pracuje jako system podciśnieniowy,
4. Ponieważ wpust z układu podstawowego i awaryjnego osiągają razem maksymalne (obliczeniowe) wydajności, poziom wody na dachu obniża się
5. do 30 mm,
6. Poziom wody na dachu waha się między 50 a 65 mm

• klasyczne mocowanie bezpośrednio do konstrukcji,
• systemowe rozwiązania pośrednie, oparte o profil montażowy, uniezależniające podwieszenie od konstrukcji dachu (dzięki pośredniemu profilowi konstrukcja dachu nie musi przenosić obciążeń pochodzących od punktów stałych instalacji),
• rozwiązania systemowe bez wykonywania punktów stałych (instalacja może swobodnie przesuwać się w podwieszeniach ze względu na zastosowanie specjalnych elastycznych przewodów podłączeniowych do wpustów).

CZYTAJ WIĘCEJ

System odwadniania dachów płaskich akasison
Dach płaski dźwiękochłonny
Błędy w mocowaniu warstw dachu płaskiego
Odwodnienia zewnętrzne dachów o pokryciu bitumicznym
Błędy na zielonych dachach
Klasyczne błędy przy wykonywaniu dachów płaskich
Odwodnienie liniowe

---