Dachy Płaskie

W poprzednim wydaniu DACHÓW PŁASKICH ukazał się artykuł na temat nowych wytycznych dla dachów płaskich na rynku niemieckim. W tekście tym wymieniłem metody klasyfikacji dachów
i doboru materiałów.

Tabela 1. Klasyfikacja hydroizolacji dachowych z pap bitumicznych I modyfikowanych polimerami

Dla przypomnienie jeszcze raz podaję tabele podziału dachów na klasy: K1 (konstrukcje standardowe przy minimalnych obciążeniach) i K2 (wszystkie inne dachy użytkowe).

Konsekwencje podziału dachów na klasy K1 i K2 są następujące:

podłoża dachów:
- przy doborze blach trapezowych przy maksymalnym ugięciu 1/300 wolno stosować tylko materiały klasy K1. Materiały klasy K2 stosować można do maksymalnych ugięć 1/500.
- Minimalna grubość blachy przy K2: 1,00 mm;
nachylenie dachu:
- Dachy o nachyleniu poniżej 2% i 1% w obrębie odpływów mogą być izolowane, przy zastosowaniu dodatkowych zabezpieczeń, wyłącznie z materiałów grupy K2;
dobór materiałów:
- w zależności od rodzaju dachu należy stosować wyłącznie materiały według klasyfikacji K1 i K2.

Dla przypomnienia, dachy o wysokim obciążeniu mechanicznym to:

wszystkie dachy na których mocowane mechanicznie hydroizolacja położona jest bezpośrednio na podłożu betonowym, na termoizolacjach twardych (XPS) i miękkich (wełna mineralna), na deskowaniu lub płytach OSB, na konstrukcjach z blach trapezowych.
dachy zielone,
dachy narażone na szkody mechaniczne, jak np. odśnieżanie w trakcie renowacji, gdzie bezpośrednio na istniejącej hydroizolacji układana jest nowa warstwa.

Dla przykładu: izolacje tarasów mogą być wykonywane wyłącznie materiałami klasy K2.

Tabela 2. Zastosowanie hydroizolacji jednowarstwowych z tworzyw sztucznych i elastomerów

Także materiałami klasy K2 wykonywać należy obróbki i wykończenia wszystkich detali dachu, do których dostęp w celu renowacji jest trudny lub gdy ich funkcjonowanie narażone jest na szkody lub obciążenia mechaniczne.

Klasyfikacja na podstawie grubości materiałów
Wykonawcy na rynku niemieckim mają również duże problemy z prawidłową klasyfikacją materiałów K1 i K2.

Jak okazuje się w praktyce, sama tabela zastosowań hydroizolacji nie wystarcza (problem dotyczy głównie hydroizolacji jednowarstwowych).

Chodzi tu bowiem głównie o klasyfikację na podstawie grubości materiałów. Klasyfikacja ta dokonywana jest na podstawie normy europejskiej EN 1849-2. Norma definiuje pojęcie „grubości deklarowanej“ materiału. Grubość deklarowana to efektywna grubość wszystkich warstw jednego materiału. W normie występuje również pojęcie „grubości użytkowej”.

Tabela klasyfikacji na podstawie normy DIN 18531 przyjmuje grubości materiałów bez laminatu lub warstwy kleju. Jednakże zgodnie z normą EN 1849-2 do grubości użytkowej należy jednak wliczać również te warstwy – uwzględniana jest więc np. warstw kleju w przypadku, gdy ten składnik jest konieczny do spojenia warstw (np. na zakładach) i gwarantuje szczelność całego pokrycia.

Przykłady połączenia połaci ze ścianą z zastosowaniem materiałów klasy
K1 (z lewej) i K2 (z prawej)

Natomiast do grubości użytkowej nie są wliczane laminaty spodnie, jak np. włóknina.

Jak widać na podstawie powyższych przykładów, nawet dla przyzwyczajonych do rygorystycznych wymogów prawnych niemieckich dekarzy nowelizacja wytycznych dla dachów płaskich sprawia dużo kłopotów i dostarcza wielu znaków zapytania.

Podsumowanie
Jak przełożą się te normy na wymagania polskiego rynku trudno jest w tej chwili określić, ale patrząc na coraz bardziej wzrastające wymagania polskiego rynku i znaczenie norm europejskich, a zarazem niemieckich, trzeba liczyć się z szybkim wejściem w życie tych przepisów.

Z mojego punktu widzenia ważna jest dzisiaj świadomość, że nie tylko doskonała jakość wykonania dachu płaskiego, ale również odpowiedni dobór materiałów gwarantują długotrwałą szczelność i funkcjonalność dachu.

Witold Okoński
Phoenix Dichtungstechnik GmbH
Członek Stowarzyszenia DAFA

Źródło: Dachy Płaskie, nr 3 (8) 2010