Intensywne układy zazielenienia dachu

Zazielenienie intensywne dopuszcza nawet sadzenie drzew na dachach

Czynnikiem ograniczającym wykonanie zielonego dachu jest statyka wielu budowli. Do wyliczenia obciążeń od zazielenień przyjmuje się wszystkie warstwy układu nasycone wodą, łącznie z ciężarem objętościowym zieleni.

Poza tym z punktu techniki budowli bardzo ważne jest:

• spadek dachu,
• odwodnienie połaci,
• ochrona ogniowa
• zabezpieczenie od działania sił wiatru.

Trzeba pamiętać, że żadne ogólne omówienie, takie jak niniejszy artykuł, nie zastąpi bezpośredniego doradztwa na konkretnym obiekcie.

Systemy intensywnego zazielenienia dachów dają niemal nieograniczone możliwości kształtowania zieleni i przy prawidłowym wykonaniu mogą być użytkowane jako ogrody na dachach. Zazielenienia intensywne, przy odpowiednich założeniach technicznych budowy i zieleni, pozwalają na ukształtowanie i użytkowanie jak wolne tereny. Przy odpowiedniej grubości warstwy wegetacyjnej na dachu można sadzić nawet drzewa. (Trawa, z uwagi na wysokie wymagania pod względem zaopatrzenia w wodę i składniki odżywcze, także stanowi formę zazielenienia intensywnego). Wykonanie i utrzymanie dachowego zazielenienia intensywnego wymaga również intensywnych działań. Układy tego typu stawiają wysokie wymagania statyczne i muszą być regularnie pielęgnowane.

Układy cienkowarstwowe, przyjmujące w założeniach odpowiednio niskie obciążenia i naturalną zieleń nie wymagającą dodatkowego nawadniania, stanowią korzystną cenowo formę zazielenienia i nie wymagają specjalnej pielęgnacji. Zazielenienia ekstensywne nie są przeznaczone do stałego użytkowania: z reguły wchodzi się na nie tylko w celach kontroli i konserwacji.

Gromadzenie wody i odwodnienie
Bardzo istotnym walorem zazielenień dachów jest gromadzenie i opóźnienie spływu wód opadowych. Już cienkowarstwowe zazielenienia ekstensywne zatrzymują średnio w roku 50% wód opadowych. Przy wzrastającej grubości następuje dalsze ograniczenie spływu tak, że przy grubości układu > 50 cm, wg FLL, można przyjąć współczynnik odpływu 0,1. (Przy współczynniku 0,1 10% wód opadowych zostaje odprowadzonych i 90% zatrzymanych). Odpowiednio do zmniejszonego odpływu wody zwiększa się powierzchnia dachu dla jednego wpustu. Ilość i rozmieszczenie wpustów dachowych reguluje norma DIN 1986. Dla powierzchni dachów z odwodnieniem wewnętrznym wytyczne dla dachów płaskich określają minimum dwa odpływy albo jeden wpust przelewowy, niezależnie od wielkości powierzchni dachu.

Dyfuzja pary wodnej
Nawilżony układ zielonego dachu działa jak paroizolacja. Dlatego przy układach dachów ciepłych opór dyfuzyjny pary wodnej paroizolacji musi być bezwarunkowo dostosowany do zazielenienia dachu. Szczególną uwagę należy zwrócić na to przy intensywnych zazielenieniach, gdzie występuje spiętrzona woda w warstwie odsączającej. Spiętrzona woda stanowi absolutną paroizolację.


Trawnik na dachu to także zazielenienie intensywne

Ochrona ogniowa 
Norma DIN 4102 „Odporność ogniowa materiałów i elementów budowlanych” nie uwzględnia zazielenień dachów. Wytyczne FLL uznają zazielenienia intensywne, w odniesieniu do technicznych wymogów ochrony przeciwpożarowej dla dachów zazielenionych opracowanych przez ARGEBAU, za wystarczająco odporne na lotny ogień i promieniujące ciepło (ten typ zazielenienia jest także oznaczany jako dach z materiałów niepalnych lub trudnopalnych).

Zazielenienia ekstensywne są uważane za dachy z materiałów niepalnych lub trudnopalnych, jeżeli spełnione będą następujące warunki:

• mineralnie pewny skład mieszanki warstwy wegetacyjnej minimum 3 cm grubości,
• rośliny o ograniczonym obciążeniu ogniowym,
• zachowanie wolnej od roślinności strefy, w miejscach przejść przez dach i elementów wyniesionych ponad dach o szerokości min. 50 cm,
• przy zazielenieniach dużych powierzchni (długość dachu większą niż 40 m) pas ogniowy szerokości min. 100 cm (np. żwir, płyty betonowe) najwyżej po 40 m.

Substraty wegetacyjne Baudera dla zazielenień ekstensywnych nie zawierają żadnych substancji organicznych (względnie ich udział jest niewielki) i tym samym spełniają wymogi FLL. Przy zalecanej przez firmę Bauder minimalnej grubości wynoszącej 8 cm wyrównanego zazielenienia i prawidłowym wykonaniu pasm żwirowych, zazielenienia ekstensywne Baudera uznawane są za niepalne, wzgl. trudnopalne pokrycie dachowe.

Zabezpieczenie od ssania wiatru Pokrycia klejone lub mocowane mechanicznie
Przy scalonych warstwach pokryć dachowych (klejone lub mocowane mechanicznie) poszczególne warstwy układu zazielenienia wymagają tylko pewnego ułożenia między sobą. Aby na budynkach o wysokości ponad 8 m w narożach nie nastąpiło zerwanie pokrycia przez wiatr, pasma żwiru należy dodatkowo zabezpieczyć płytami betonowymi. Dla mniej obciążonej połaci centralnej polecane przez Baudera substraty są z reguły wystarczająco stabilne. W przypadku bardzo dużych obciążeń od ssania wiatru, zamiast substratów wegetacyjnych Baudera na bazie łupka porowatego (lekkiego kruszywa ceramicznego), należy zastosować substraty R- z perlitu i wtórnego grysu ceglanego. Substraty R-, z uwagi na udział wtórnego grysu ceglanego, mają zdecydowanie większy ciężar objętościowy w stanie suchym, dzięki czemu są pewniejsze na centralnych częściach połaci, jak i na budynkach powyżej 20 m wysokości.

Pokrycie ułożone luźno
Jeżeli zielony dach z luźno ułożonym pokryciem odpornym na przenikanie korzeni ma zabezpieczać przed ssaniem wiatru, niezbędne do tego dodatkowe obciążenia należy wyliczyć wg normy DIN 1055 „Obciążenia przyjęte dla budowli”. W zależności od wysokości budynku i zarysu dachu występują różne obciążenia wiatrem dla naroża, krawędzi, strefy środkowej połaci dachu. Dla budynków o wysokości do 20 m, bez obliczeń można przyjąć uproszczone wartości obciążeń dodatkowych.

Na podstawie materiałów firmy Bauder


CZYTAJ WIĘCEJ

Systemy intensywnego zazielenienia dachów

---