Papy bitumiczne: krycie narożników wewnętrznych i zewnętrznych

Hydroizolacje dachowe należy wykonywać tak, aby zachowywały szczelność przez długi czas. Nie jest wielką sztuką pokrycie papą bitumiczną płaskiej połaci – wiadomo bowiem, że najwięcej przecieków powstaje w miejscach trudnodostępnych czy skomplikowanych pod względem architektonicznym. Artykuł podaje, jak pewnie i szybko zaizolować narożniki wewnętrzne i zewnętrzne.

Izolowanie narożnika wewnętrznego

Papy bitumiczne od dziesiątków lat stosuje się do uszczelniania dachów płaskich. Produkty te dowiodły swojej przydatności na miliardach metrów kwadratowych. Obowiązujące wytyczne dla dachów płaskich i norma DIN 18531 podają, że zakłady poprzeczne i podłużne powinny wynosić co najmniej 80 mm, a miejsca takie jak narożniki, połączenia z pionowymi ścianami obróbki czy zakończenia hydroizolacji powinny być wykonywane dwuwarstwowo. Oznacza to, że także systemy jednowarstwowe w takich miejscach należy układać podwójnie.

Zakończenia na połaci o pochyleniu do 5º
Zakończenie hydroizolacji na krawędzi dachu wykonuje się przeważnie przy pomocy profili krawędziowych lub obróbek blacharskich na balach drewnianych. Przy pochyleniu dachu do 5º wysokość profilu powinna wynosić przynajmniej 10 cm ponad górną krawędź okładziny lub posypki żwirowej. Papę kładzie się aż do zewnętrznej krawędzi obróbki/profilu, aby w razie ewentualnego spiętrzenia wody wskutek np. zatkania się odpływów woda przelała się przez attykę, nie wnikając pod izolację.

W przypadku połączeń z pionowymi ścianami wytyczne zalecają wyprowadzenie papy na minimum 15 cm ponad górną krawędź okładziny dachu i zabezpieczenie jej przez zsunięciem.

Generalnie do izolowania detali używa się tych samych pap, co do krycia połaci. W celu łatwiejszej obróbki można tu jednak użyć papy bez np. posypki łupkowej. W przypadku pap samoprzylepnych przed ułożeniem korzystnie jest je lekko podgrzać małym palnikiem lub nagrzewnicą. Papa zmięknie, a aktywowany klej lepiej przylgnie do podłoża. Takie zgrzewanie zakładów jest też niezbędne zawsze wtedy, gdy papa ma służyć jako tymczasowe zabezpieczenie przed wodą (pokrycie pomocnicze lub awaryjne). Architektonicznie skomplikowane konstrukcje dachowe, liczne przejścia przez dach, jak świetliki, elementy techniczne, kominy itp. wymagają dokładniejszego niż na połaci wykonawstwa. Dotyczy to zwłaszcza narożników wewnętrznych i zewnętrznych. Dlatego detale te zostaną omówione w dalszej części artykułu.

Narożnik wewnętrzny
Pierwszy etap to ułożenie paroizolacji na połaci i wywinięcie jej po ogniomurze aż do górnej krawędzi klina narożnego. Do pokrycia narożnika używa się kwadratowego kawałka paroizolacji o boku 18–20 cm. Taki wymiar pozwoli na zachowanie wymaganego 80-milimetrowego zakładu po każdej stronie, nawet gdyby zagięty materiał miał się nieco zsunąć. W przykładach na zdjęciach użyto papy samoprzylepnej z dolną stroną zabezpieczoną folią silikonową. Cienką folię należy w odpowiedni sposób lekko naciąć i częściowo ściągnąć.

Sposób docięcia folii określa sam wykonawca (można go także sprawdzić w instrukcjach układania producenta). Teraz dociętą papę można przyłożyć do podłoża, docisnąć rolką i stopniowo ściągając folię, przyklejać do ścianki.

W narożniku wewnętrznym na poziomie paroizolacji jest kąt prosty. Membranę można tu odpowiednio zagiąć (nie przełamując jej!).

W następnym etapie na paroizolacji zostanie ułożone ocieplenie i na nim hydroizolacja z papy. Pierwszą warstwę uszczelniającą układa się na ociepleniu. W przykładzie użyto papy samoprzylepnej, której szwy Duo (kolor niebieski na górze) można kleić na zimno lub (kolor czerwony na górze) zgrzewać palnikiem albo nagrzewnicą.

Na ułożoną warstwę papy w narożniku kładzie się klin z ocieplenia. Likwiduje on ostre przejście z połaci na ogniomur i sprawia, że ułożenie hydroizolacji nie będzie identyczne jak paroizolacji.

Potrzebne do oklejenia narożnika kształtki wycina się według szablonu. Kształtki można wykonać z papy wierzchniego krycia lub spodniej; ta druga jest korzystniejsza, ponieważ jest pozbawiona posypki, dzięki czemu będzie można łatwiej przykleić kolejną warstwę hydroizolacji. Najpierw przykleja się dolną kształtkę, potem górną. Po dociśnięciu do podłoża obu kawałków rolką, attykę kryje się spodnią warstwą papy. Odpowiednio ukształtowane odcinki materiału układa się w krawędzi narożnika na styk (nie na zakład). Ponieważ dokładne odwzorowanie formy i wymiarów ogniomuru może okazać się trudne, warto skorzystać przy tym z szablonu, dodawanego do dyspozycji przez producenta.

Krycie narożnika wewnętrznego wierzchnią warstwą hydroizolacji odbywa się w ten sam sposób – krawędzie dwóch sąsiednich odcinków papy docina się do odpowiedniego kształtu i kładzie na styk.

Narożnik zewnętrzny
Również w narożnikach zewnętrznych najpierw na połaci układa się paroizolację. Potem układa się ocieplenie, pokrywa je pierwszą warstwą hydroizolacji i montuje klin. Teraz narożnik izoluje się odpowiednio dociętymi kształtkami, dociskanymi rolką do podłoża. W zależności od wysokości attyki, kształtki mogą być dwie lub trzy. Ich układanie zaczyna się od dołu i kończy pokryciem całego ogniomuru dwoma pozostałymi kawałkami, układanymi do czoła na wystającej krawędzi. Przy tych czynnościach przyda się szablon, który umożliwi prawidłowe docięcie końców papy.

Izolowanie narożnika zewnętrznego

Wierzchnią warstwę hydroizolacji też układa się do czoła, dzięki czemu uzyskuje się estetyczny wygląd pokrycia.

Narzędzia
Jeśli papy bitumiczne mają być układane prawidłowo w narożnikach, to poza standardowymi narzędziami dekarskimi do pap potrzebna będzie ręczna rolka do dociskania i mały palnik lub nagrzewnica (3000 W, dysza szer. ok. 80 mm). Do układania pap samoprzylepnych konieczny jest jeszcze nóż do cięcia folii zabezpieczającej.

Szablon
Opisane narożniki wewnętrzne i zewnętrzne zostały zaizolowane przy pomocy odpowiednio uformowanych kształtek. Kształtki te zakrywa się następnie wierzchnią warstwą papy, której odcinki są układane na styk na krawędzi danego narożnika. Aby jednak połączenie sąsiednich kawałków papy miało estetyczny wygląd, należy je dokładnie dociąć. W tym miejscu niezwykle przydatny staje się szablon, przy pomocy którego można łatwo przenieść wymiary attyki na papę, włącznie z uwzględnieniem klina i kąta jego spadku.

Podsumowanie: wysoki poziom bezpieczeństwa
Nowoczesne, wysokojakościowe hydroizolacje z pap bitumicznych umożliwiają uszczelnienie skomplikowanych detali konstrukcyjnych i oferują wysoki poziom zabezpieczenia. Ale o wytrzymałości całego systemu dachowego decyduje najsłabsze ogniwo, czyli obróbki trudnodostępnych i skomplikowanych detali. Jednak użycie odpowiednich produktów i ich fachowy montaż pozwala rozwiązać ten problem.

inż. Holger Krüger
Kierownik Działu Doradztwa Technicznego
Paul Bauder GmbH & Co. KG